mormenekshe

yankilari ruhunun dokuluyor birer birer sararan yapraklar gibi dar-agacindan omurunun ardina saklandigin kelimelerin soyundugun cumlelerin yetmiyor nefes almana soruyorsun sorguluyorsun nedenini anlamiyorsun anlayamiyorsun nedensizligini tutuyorsun soylemek istediklerini ne var ki saklanamiyor senin kadar yoklugun neresinden bakarsan bak hayat-in-a bir kahkaha patlativeriyor futursuzca. ne guluyorsun buna ne kiziyorsun her an-a olan o soguk durusunla yanilgilarina sanrilarina ruya olusuna gercekligine ve sonsuzluguna gozlerini kapatiyorsun. bir kez daha hosgeldin yankilarina. http://mormenekshe.blogspot.com/

"Sis yere çamur gibi çöktüğü zaman korkması gerekir çocukların. Ruhun berraklığını reddetmiş o mekruhluğun içerisine sızar günahlar günler ve geceler boyunca. İsterse bembeyaz olsun kalbin; yürümüyor musun dünya üzerinde, kafi, ayağına bulaşacaktır. Ve yerçekimi kurallarının yürürlükten kaldırılmasının tartışılmadığı bir dünyada sözkonusu olan çamursa hayatın ayaklarından başlar." lin

taktı karanlık yüzüne maskelerini öfkeydi adı nefretti hırsın şiddete gücün acımasızlığa dönüştüğü yerdeydi tarih mayis'in biri'ydi. boylu boyunca uzanmıştı soğuk kaldırıma elinde kılıcı, parladi gozleri. ne kadın dedi ne çocuk ne yaşlı ne hasta ne güneşi görebildi parlayan asırlık çınar ağacının ardından, ne sevinç çığlıklarını duyabildi deniz aşırı ü